De Club

Welkom bij de Club.

De Club

"Estranged daughters are finding each other, creating a new mother line; a connection of authenticity, realness and truth in each other that supports the arising consciousness in all. I’ve seen instant camaraderie between women who have walked this path. There’s more of us out there than many people realize. You’re not alone!" -Bethany Webster

Wat?

De Club: Een groep vrouwen die zich bewust is of begint te worden van haar fucked-up limiterende overtuigingen. Deze vrouwen zijn op zoek naar manieren om zichzelf te bevrijden van alle ‘moet-jes’ die ze zichzelf opleggen. Ze willen zich bevrijden van de verwachtingen van anderen.

Waarom?

We versterken elkaar als we onze ervaringen delen, elkaar ont-moeten. Hoe kwetsbaar we ons er ook door voelen en hoe pijnlijk onze wonden ook zijn. Elke vrouw is sterk. En samen, zijn we nog sterker.

Toegeven dat we pijn lijden is het tegenovergestelde van slachtofferschap en zwakte. Het vergt juist moed om onze pijn te erkennen en er niet van weg te lopen. We nemen onze verantwoordelijkheid op en zetten daarmee de eerste stappen naar een leven in Vrijheid.

Het is mijn droom om een soort van Zusterschap te starten. Een 'tribe' van vrouwen die volop bezig is zichzelf te bevrijden. Er bestaan zulke groepen maar vaak kost het geld om er lid van te zijn. En het lijkt me leuk om klein te beginnen. Met enkele vriendinnen die dan misschien elk op hun beurt ook weer vriendinnen introduceren, enzovoort, enzovoort.

Deze post staat al een tijdje klaar. In alle eerlijkheid: ik durfde hem niet te posten. Een beetje bang dat niemand 'officieel' deel wil uitmaken van het Clubje waar ik zo naar verlang. Ik merk hoe langer hoe meer dat ik een héél klein sociaal netwerk heb. Eentje dat bestaat uit mezelf en misschien drie anderen. Voor die drie vrouwen ben ik erg dankbaar, al zien we elkaar niet zo vaak 'in real life'.

Soms voel ik me eenzaam in mijn proces van persoonlijke verandering. Ik zeg 'verandering' en niet 'groei' omdat ik niet pretendeer dat ik het juiste pad bewandel. Ik ben daar namelijk helemaal niet zeker van. Het voelt juist maar het feit dat ik onderweg relaties met mensen verlies, doet me soms wankelen. En weet je, bij momenten voel ik me ronduit depressief.

Ik ben ervan overtuigd dat ik niet alleen ben.

Na mijn opleiding orthopedagogie, enkele cursussen rond coaching en een heel aantal 'zelfhulpboeken', voel ik dat dit een onderdeel van mijn pad is. Het is niet mijn bedoeling jou te gaan coachen. Wel droom ik ervan om een (online én offline) netwerk op te bouwen van vrouwen die er zijn voor elkaar. Die elkaar steunen. Naar elkaar luisteren en van elkaar leren.

Hoe ik dit zie? Als iets dat we samen vormgeven. Ik denk aan:

• Een whatsappgroepje,

• Een besloten facebookgroep,

• Samen thee (of koffie of een wijntje ;-) ) drinken,

• Samen wandelen in de natuur.

Wat voor mij erg belangrijk is:

• dat we praten over onszelf en onze gedachten en gevoelens mét elkaar,

• dat we onszelf niet verliezen in wat anderen ons gezegd hebben of wat we denken dat anderen over ons zeggen,

• dat we eerlijk zijn.

Ik ben me momenteel aan het verdiepen in ACT (Acceptance and Commitment Therapy). Deze vorm van therapie is voortgegroeid uit CBT (Cognitive Behavioral Therapy) en gaat veel verder, onder andere door de toevoeging van Mindfulness. Op mijn website zal ik een soort van logboek aanleggen: met samenvattingen van boeken/artikels, interessante links en persoonlijke ervaringen.

Kom je er gezellig bij? Wat heeft een groep(je) voor jou nodig zodat je je veilig voelt? Welke vorm past jou het beste?

Warme knuffel,

Mandy