Jezelf zijn

Jezelf zijn tijdens een sollicitatiegesprek

Een terugblik op vorige week: twee sollicitatiegesprekken en twee keer geweigerd. Way to go! :-)

De eerste was voor een job als persoonlijk assistent voor een hele leuke meid die verlamd in een rolstoel zit. Ik leek haar een hele leuke assistente maar één van de andere kandidaten had meer achtergrond in research. Zijzelf werkt als onderzoeksmedewerker en haar assistent zal haar vergezellen tijdens haar werk en ook meewerken aan het onderzoek. Dat leek mij erg boeiend, een soort extra dimensie aan het persoonlijk assistent-zijn en een mogelijkheid iets bij te leren en persoonlijk te groeien. Maar dat was dus niet genoeg.

De tweede weigering was voor een job als coach/procesbegeleider voor een organisatie die het dagelijks leven van mensen met een beperking zo aangenaam mogelijk maakt. Super boeiende vacature ook. Ik was daarom vrij zenuwachtig voor het gesprek, wat ik gewoon gezegd heb aan het begin. De postbakoefening ging me goed af. Tijdens het gesprek liep ik aan tegen het feit dat ik heel erg graag 'de juiste antwoorden' wou geven. Ik was bang het foute te zeggen. Dat was één van de feedbacks die ik kreeg toen ik daar na mijn weigering om vroeg. Dat ik meer mezelf mag zijn en spontaner mag antwoorden. Anderzijds was ik té enthousiast. Op dat vlak moest ik dus minder mezelf zijn. Blijkbaar hadden mijn gesprekspartners na het gesprek veel minder energie dan ervoor. Daarnaast waren ze bang dat ik niet directief genoeg zou zijn en net iets té zacht voor de job. Daar kon ik me wel in vinden.

Maar die feedback over mijn enthousiasme, die kwam wel binnen. Ik zou denken dat dat iets goeds is, dat enthousiasme. Het zette me echt aan het denken. Enerzijds moet ik meer mezelf zijn, spontaner antwoorden. Anderzijds moet ik mijn enthousiasme indijken.

Druk van de VDAB

"Ja ja, dat schrijven, dat kan je misschien als bijberoep doen. Het belangrijkste nu is een job vinden."

Daar komt bovenop dat de VDAB me op de hielen zit. Regelmatig moet ik aan Mieke van de VDAB vertellen hoe vaak en voor welke jobs ik solliciteer. Ik vertelde haar ook over het schrijven. "Ja ja, dat schrijven, dat kan je misschien als bijberoep doen. Het belangrijkste nu is een job vinden." Daar komt het op neer.

Intussen ben ik ook in een intensief traject naar werk gezet waarbij ik begeleid word door een loopbaancoach. Het fijne is wel dat Nena, mijn loopbaancoach sinds gisteren, iets meer openstaat voor mijn verlangen naar werk dat me ook echt voldoening geeft. Dat stemt me hoopvol.

Want het is niet dat ik niet wil werken. Het is gewoon dat ik heel duidelijk voel: geen receptionistenwerk meer, geen puur administratieve job, geen groepswerking. Ik verlang heel erg naar werk dat ik in de rust van mijn eigen appartementje kan uitvoeren. Of vanuit ons huisje op wielen eens we de moed vinden om gewoon te vertrekken. En schrijven is daar gewoon de perfecte job voor. Ook omdat het mij zoveel voldoening geeft.

Mijn eerste klant

Weet je wat zo fijn is? Ik ben sinds een tijdje aan het uitzoeken welke service ik kan bieden aan ondernemers in de duurzaamheidssector. Tijdens die eerste week kwam ik online Eefje tegen van de Tiny House Store. Eefje is een ontzettend energieke onderneemster die Tiny Houses verkoopt in Nederland. En gelijk werd zij mijn eerste én ideale klant. Ze gaf aan dat ze het heel druk heeft. Tegelijkertijd heeft ze zo veel verhalen die ze heel graag met de wereld wil delen. Alleen is ze niet zo dol op schrijven als ik en bovendien heeft ze er ook de tijd niet voor. Et voilà!

Het allerfijnste vind ik dat ik bij haar, in mijn rol als schrijver, helemaal mezelf kan en mag zijn. Ik vond het bijvoorbeeld niet zo gemakkelijk om een bepaalde prijs te vragen voor mijn werk, terwijl ik wel overtuigd was van de meerwaarde die ik haar kon bieden. Daar zijn we op een heel fijne manier samen uitgekomen. Meer dan dat ik voor haar zinvolle content schrijf, voelt dit als een veelbelovende samenwerking op lange termijn. En het leukste is misschien nog wel dat ze dol is op mijn enthousiasme! :-D

Ik kijk er heel erg naar uit om haar zaak nog meer in de kijker te zetten en dit te mogen doen voor meer inspirerende mensen zoals zij.

Jezelf zijn = vrij zijn

Dus ja. Die twee jobs zijn niets geworden. Natuurlijk ga ik wel voorbereid naar zo'n gesprek. Ik ben zeker dat ik, zeker bij de tweede sollicitatie, inhoudelijk de goede zaken heb verteld. Maar waarom zou ik me in een sollicitatiegesprek anders voordoen dan ik ben? Misschien word ik gekozen en krijgt de werkgever al snel spijt omdat ik anders ben dan hij zich had voorgesteld. Of misschien heb ik continu het gevoel dat ik niet mijzelf kan zijn in de job. Die twee jobs, die waren het gewoon niet voor mij.

In de professionele maar ook persoonlijke relatie met Eefje voel ik dat ik wel mezelf kan zijn. En dat geeft een enorm gevoel van vrijheid. En dat is ook wel mooi. Want ook Eefje streeft met het verkopen van Tiny Houses en ecologische bouwmaterialen naar het creëren van meer vrijheid. Want kleiner wonen geeft vrijheid op vele vlakken... Maar daarover meer in één van mijn volgende blogposts! ;-)

En jij? Heb jij het gevoel dat je je vaak anders moet voordoen dan je bent om aanvaard te worden?

Dankjewel voor het lezen. Fijne dag!

Warme groetjes,

Mandy

Foto